نشست مجازی تأملاتی پیرامون نسبت اسلام و تعاون

امر تعاون در اسلام به عنوان آیینی جامع که آموزه‌­هایی کاربردی برای حیات اجتماعی بشر ارائه می­‌دهد، در قالب روایت­‌ها، احادیث و آیات قرآن مورد تاکید قرار گرفته است. در مکتب اسلام، تعاون در وهله اول، به عنوان یکی از ضرورت‌­های حفظ نظم جامعه و ابزاری کارا در جهت ایجاد مساوات پایدار در جامعه مطرح می‌­شود. همچنین وجه دیگر اهمیت تعاون در اسلام، تنظیم روابط اقتصادی با برقراری تعادل در نظام عرضه و تقاضا است.

تعاون نیز به عنوان هدفی بین‌­المللی در قالب تاسیس تعاونی‌­ها در سراسر دنیا با قدمتی بیش از یک قرن مطرح است. کارایی و انعطاف مدل تعاونی تا بدان جا است که در هریک از نظام­‌های اقتصادی-سیاسی مختلف اعم از سرمایه‌­داری و سوسیالیستی برای پاسخگویی به نیازهای جامعه هدف در انواعی چون: کارگری، مصرف­ کننده، تولیدکننده، اعتباری و ... موفق عمل کرده­ است.

بنا بر آنچه گذشت، به نظر می­‌رسد تعاون می­‌تواند در بستر رویکرد جامعه­ محور اسلامی، با تمرکز بر توده مردم در نقش­‌های تولیدکننده و مصرف­ کننده، امکان مشارکت در امر تولید و نظارت بر توزیع ثروت را برای همگان فراهم آورد. ایجاد بستر مناسب برای تحقق این مهم در ابعاد اجتماعی و اقتصادی در بستر نظام جمهوری اسلامی ایران که سهمی 25 درصدی برای تعاون در اقتصاد قائل است، نیازمند بحث­‌های مبنایی از جمله: بررسی نسبت امر تعاون و اسلام است. بدین سبب نشستی با مشارکت اساتید و فعالین حوزه تعاون در پاسخ به سوال چیستی نسبت تعاون و اسلام طرح ریزی شد.

برای مطالعه و همچنین دانلود گفتگوی سیاستی مستخرج از این نشست کلیک کنید.