نشست تخصصی نسبت امر تعاون و کارآفرینی در بستر فرهنگ ایرانی

تعاون در فرهنگ ایرانی دارای پیشینه‌ای طولانی است، البته واژه تعاون کلمه‌ای عربی می‌باشد و ریشه آن در باب تفاعل به «عون» که به معنی کمک کردن و یاری کردن است، باز می‌گردد. اما این کلمه در فرهنگ و سنت کشورمان مترادف‌های زیادی را شامل می‌شود مانند: همیاری، یاریگری، کمک‌‍رسانی، همکاری و.... . اگر در فرهنگ بومی و محلی برخی مناطق کشورمان جستجویی کنیم نشانه‌هایی از تعاون را می‌یابیم البته با کلماتی دیگر همچون «واره» که سازمانی سنتی و غیررسمی با مشارکت غالبا زنان است که تا چندی پیش نیز در نقاطی از کشور قابل مشاهده بود (فرهادی، 1387). شاید بتوان زنان فعال در امور یاریگری کشور را به نوعی کارآفرینان سنتی ایران نامید. البته این کلمه نیز واژه‌ای ترجمه شده می‌باشد که ریشه‌ای فرانسوی دارد و از کلمه «Entrepreneurs» به معنای متعهدشدن نشأت گرفته شده است. و کلمه انگلیسی آن «Entrepreneurship» به معنای فرایند خلق ارزش جدید (مادی یا معنوی) از طریق یک تلاش متعهدانه با در نظر گرفتن ریسک‌های ناشی از آن اطلاق می‌شود.

مفهوم تعاون قرن‌هاست با فرهنگ مردم ایران آمیخته شده است و به‌نحوی در ادبیات و متون فارسی جای خود را پیدا کرده است. اما به لحاظ کاربردی در عرصه اقتصادی هنوز جایگاه درستی را در اقتصاد-فرهنگ کشور نیافته است که این امر دلایل زیادی را شامل می‌شود. از طرفی واژه کارآفرینی چندی‌ست مورد توجه مسئولان و جامعه علمی کشور قرار گرفته است و توانسته جایگاهی ویژه را به خود اختصاص دهد و در فضای اقتصادی کشور نیز نقشی پر رنگ را ایفا کند. آنچه عیان است رابطه بین تعاون و کارآفرینی در ایجاد یک عملکرد اقتصادی‌ست، چرا که کارآفرینی نیاز به همکاری و همیاری جمعی برای رسیدن به یک هدفی مشترک و مشخص دارد که این همیاری و همکاری می‌تواند در قالب تعاونی‌ها شکل گیرد.

ما در این نشست بر آن شدیم تا با بهره‌گیری از علم و تجربه اندیشمندان این حوزه نسبت این دو امر «تعاون و کارآفرینی» را در بستر فرهنگ ایرانی مورد بررسی قرار دهیم.

برای مطالعه گفت‌و‌گوی سیاستی مستخرج از این نشست کلیک کنید.