تعاونی‌های زنان: مروری بر تجربیات تعاونی‌های زنان در ایران

به زعم اتحادیه بین‌المللی تعاون (ICA) اصل نخست تعاون ناظر بر رفع انواع تبعیض‌ها به ویژه از نوع جنسیتی در تعاونی‌ها، این نهادهای نیمه مستقل را علاوه بر فضایی برای مشارکت داوطلبانه، در اشتغالزایی و بکارگیری سرمایه‌های خرد به ویژه برای زنان برجسته می‌کند.

در دهه ۱۹۷۰ که بر توسعه یکپارچه تعاونی‌ها تأکید می‌شد، اهمیت مشارکت روستاییان و به ویژه زنان -با توجه به مشارکت قابل توجه در بخش کشاورزی- در روند توسعه محلی مورد توجه قرار گرفت (7).

در فضای عمومی روستا که اغلب مردانه است، ایجاد نهادهای نیمه‌مستقلی چون تعاونی‌ها زمینه را برای مشارکت زنان هم به عنوان عضو عادی و هم عضو فعال در هیئت مدیره فراهم می‌کند. در بستر این فضای مشارکتی، زنان نقش تولیدگری و کنشگری را در کنار بهره‌مندی از دستاوردهای تعاونی تجربه خواهند کرد